Oorbel, ketchup en helmen

Hoi iedereen,

Ik hoop dat jullie allemaal een gezellige kerst hebben gehad, en weer bijgekomen zijn van de feestelijke vreterijen, hihi.
Judith en ik hebben kerst heel anders gevierd dan normaal, lekker rustig lang uitgeslapen, kerstfilms gekeken, lekker wezen eten en naar wat barretjes geweest. Maar toch vind ik de traditie van bij je familie zijn beter, pas dan heb je het echte kerstgevoel wat ik dit jaar wel een beetje miste.

Ik heb de afgelopen week wel een paar leuke dingen meegemaakt die ik jullie wil vertellen. Het eerste heeft te maken met oorbellen, Judith heeft me een beetje besmet met haar drang naar winkelen en leuke dingetjes kopen. Dus ook ik ben gezwicht voor een stel mooie oorbellen en een bijpassende ketting. Toen Judith op de eerste verdieping van de plaza nog verder aan het kijken was voor sierraden ben ik naar de supermarkt gegaan, we hadden om acht uur weer beneden afgesproken. Dus om 5 voor 8 stap ik op de roltrap naar beneden, en ga met mn hand door mn haar waardoor opeens mn oorbel uitvliegt. Het voorste gedeelte hou ik in mn hand en ik zie het achterste stukje tussen een van de riggels in de roltrap vallen. Het zweet breekt me uit, ik heb nog een tiental treden te gaan voordat de trap beneden eindigd. Ik hurk me over de traptree met mijn sluiting in de riggel en probeer naarstig met de punt van mijn oorbel de sluiting naar het uiteinde van de riggel te schuiven zodat ik m kan opvangen in mn hand. Nog geen seconde voordat de laatste traptrede plat wordt en onder de grond verdwijnt slaag ik erin de sluiting in een grote wip naar voren te schuiven, in mn hand op te vangen, op te staan en ook nog eens glacieus van de roltrap af te stappen. De mensen voor en achter me keken me wel een beetje vreemd aan maar ik zat vol adrenaline en opluchting en was erg blij dat mijn actie gelukt was. Ik deed de oorbel weer in en ontmoette Judith nog steeds de prachtige juwelen bewonderend.

Mijn tweede grappige verhaal gebeurde in een restaurantje waar Judith, een leuke jongen en ik zijn gaan eten. Judith en Theo (zo heet ie ;P) hadden kip met rijst en groente besteld, ik wilde een kipcordonbleu met frietjes. Dus na even gewacht te hebben, kwam het bestelde op tafel. Het zag er goed uit en op tafel stond ook een mandje met zout en peper, chilisaus en ketchup. Jawel echte Heinz ketchup, dus ik pak de fles en zeg dat ik zo ontzettend van Heinz ketchup houd en ik begin te schudden. Want vaak als zon fles een tijdje staat gaat het water zich scheiden van de tomatenpuree. Maar wat was nou t geval de dop zat er niet goed op en jahoor Patricia zorg ervoor dat heel haar omgeving gekleurd wordt door de ketchup. Ik was namelijk flink aan het schudden. De dop eindigde op Theo’s broek, een grote klodder over mn bord en de tafel, wat spetters op Judith’s broek en een flinke klots op de grond. “Uhm oeps, sorry”!!!
De serveersters kwamen gelukkig meteen met een dweil en ik heb het hele mandje servetten gebruikt om mn arm en de tafel weer wat te fatsoeneren. Gelukkig namen Theo en Judith het me niet kwalijk en de schade was ook redelijk beperkt gebleven. Ik deed nog snel een dotje op mn bord en ben toch wel wat beschaamd aan mn eten begonnen.

Het derde en laatste verhaal gaat over helmen. Jullie weten al dat er in Vietnam heel veel brommertjes rijden, maar niemand heeft eigenlijk een helm op. Eigenlijk best gevaarlijk en het is ook daarom dat er dagelijks zoveel ongelukken gebeuren met ernstige afloop. Zelf ben ik een beetje te naief geweest om er echt bij stil te gaan staan hoe gevaarlijk het is om zonder helm te rijden, ik zie er zeker het nut van in maar een helm overal mee naartoe nemen is gewoon niet praktisch. Dus ook Judith en ik gaan altijd zonder helm op pad. Zo ook naar het waterpark waar we gisteren zijn geweest, dat ligt iets buiten de stad waardoor je ook op iets grotere wegen komt. Nu schijnt het zo te zijn dat het daar wel verplicht is om een helm te dragen en dat er af en toe politie langs de kant staat om dit te controleren. Wij reden de grotere weg op zonder helm, maar we reden opvallend langzaam, na enkele meters stopten we langs de kant bij een andere brommer die een heleboel helmen bijhad. Ik werd een oud vies pothelmpje op mn kop gedrukt en mijn chauffeur zette er een op over zijn pet. De chauffeur drukte snel wat geld in de hand van de helmenman en zo reden we verder. Overal om me heen zag ik opeens vage potdeksels op alle hoofden. Sommigen zo ver naar achter wankelend dat ie er bijna vanaf vliegt, ook bouwvakkershelmen zaten erbij en vrouwen met een luxe hoed onder hun helm. Enkele 100 meters verder stond idd een groepje politie die iedereen aanhield zonder helm. Ik weet niet wat de boete is voor helmloos rijden maar de Vietnamezen willen deze boete liever mijden. Bij de eerst komende bocht stond hetzelfde helmen mannetje weer aan wie we de stinkende hoofdbeschermers terug gaven, dat mannetje had ook de dag van zn leven, zo verdien je nog eens wat. Ik vond het echt een grappige gebeurtenis net zoals wij in Nederland elkaar waarschuwen dat er politie staat te controleren of je wel licht hebt op je fiets.

Nou dit was het weer even voor dit jaar, volgend jaar zie ik jullie weer!

Tot dan en een spetterend uiteinde gewenst!

Veel liefs Patricia.