Halong Bay

Zucht!

3 dagen Halong Bay zitten er alweer op, ze zijn veel te hard gegaan maar ik heb er met volle teugen van genoten! Met een rood verkleurd lichaam door de zon en een relaxed gevoel zit ik nu in het ouwe vertrouwde internetcafe in Hanoi om jullie te beschrijven hoe t was in dit bijzondere landschap!

We vertrokken zaterdagochtend met een busje richting de haven, een ritje van zon 2 uur. we hebben gelunched in een soort wegrestaurant en kennis gemaakt met onze medereizigers. Om 13 uur konden we op onze boot waarmee we de komende dagen door de baai heen zouden varen. T was een mooie houten boot met 3 verdiepingen. We zijn naar het bovendek gegaan en jammergenoeg waren de lekkere ligstoelen al bezet maar t was heerlijk om daar boven te zitten! Het uitzicht was niet erg helder maar dat had ook wel iets mysterieus, je zag de rotsen in een soort van nevel liggen. De rust en stilte waren geweldig na 8 weken in Hanoi rondgelopen te hebben tussen allerlei frustrerendmakende geluiden. Zoals toeters van motorbikes, auto's, bussen en vrachtwagens, koeienbellen van riksia's en schoonmaakkarretjes, kinderschoentjes met een piepje erin, een deuntje van de ijscokar, een deuntje van de man met de weegschaal, blaffende honden en kattengejank, en Vietnamezen die je allerlei koopwaar aan willen smeren. Ffhelemaal niets dan een koel briesje en de zacht ronkende motor van de boot HEERLIJK!!!

S'middags zijn we gestopt om een druipsteengrot te bekijken, het was een mooie grot met 3 of 4 zalen, maar ik ben bang dat ik al iets teveel druipsteengrotten heb gezien in mijn leven om over te lopen van enthausiastme bij deze.
Daarna zijn we naar een plaats gevaren waar we zouden overnachten, hier hebben we ook gezwommen. Het water was lekker warm en op 1 kwalletje na mooi schoon. Ik heb er een aardig tijdje rondgedobberd, ben zelfs heldhaftig van de top van de boot afgesprongen nadat ze in het water al 4 keer tot 3 hadden geteld hihi.
Om 19 uur werd ons diner aan boord geserveerd, allerlei lekkere gerechten waaronder een hele vis. Aan onze tafel wisten ze er niet zo goed raad mee dus nam ik de taak van het schoonmaken op me. Ik waarschuwden de mensen nog wel dat ik het niet graadloos kon maken. Bij het eten van de overigens lekkere vis werden 2 mensen aan onze tafel getijsterd door een graat in hun keel. Een ervan was Judith die zich heel goed kon houden en met veel slikken het onding alsnog wegkreeg, maar een ander meisje had het er toch wel erg moeilijk mee. We keken allen gespannen toe en gelukkig was zij na een boel drinken ook verlost van haar benauwde situatie.
We hebben s'avonds nog even met een aantal mensen op het bovendek zitten praten onder het genot van een vodka cola en wat waxinelichtjes (die steeds uit bleven gaan door de wind hihi) en zijn redelijk op tijd in onze cabine gaan slapen.

Zondag ben ik om 5 uur opgestaan om de zonsopgang te zien. gewapend met Judith's digicam en een nog wat slaperig hoofd zat ik op t dek. T was erg mooi om de lucht te zien veranderen van kleur en helderheid en t heeft een aantal mooie fotos opgeleverd.
Na t ontbijt werd de goep opgesplitst er waren wat mensen bij die maar 2 dagen bleven en wij 3. Wij gingen over op een kleinere boot en voeren naar het grootste eiland in Halong Bay, Cat Ba Island waar ook een National Park is gevestigd. de palnning was een trekking te doen naar het hoogste punt van het eiland waarvan je een mooi uitzicht had over de baai. Judith voelde er niet zoveel voor na ons Sapa avontuur en is beneden gebleven. Ik ben met 2 persoonlijke gidsen de stijle 500 m hoge rots beklommen. T was wel een aardige klim in dat warme weer maar de beloning op de top was geweldig! T was die dag erg zonnig en er was geen wolkje aan de lucht dus je kon heel ver kijken, en er zijn echt veel rotsen over dat gebied verspreid zeg! Na even genoten te hebben van het uitzicht begon de afdaling, van stijgen wordt je gewoon moe maar als ik aan het dalen moet ik altijd zo opletten waar ik mn voeten neerzet om ervoor te zorgen dat ik niet uitglijd. Ik ben denk ik gewoon te bang om te vallen en naar beneden te glijden ofzo, maar de hele terugtocht ging prima. Eenmaal beneden moetsen we nog een klein riviertje over en Patricia is ook geen kei in het oversteken op kleine natte en glibberige steentjes ;P. Ik pakte de hand van mn gids vast en stond op t laatste steentje voor de kant en jahoor "PLONS" daar glij ik onderuit op mn reet in een rare kronkel geprobeerd mn tas droog te houden en nog steeds de hand van de gids vasthoudend. T ging allemaal heel snel en was ook weer heel vlug terug op de kant, de schade viel gelukkig mee, een zeiknatte broek 2 dikke blauwe bulten op mn scheenbeen en eentje op mn bil maar mn tas was ongedeerd hihi alleen wat kleine modderveegjes, daar was ik wel blij om.

Na de trekking hebben we gegeten in het dorpje op Cat Ba eiland en zijn vervolgens weer met de boot naar een ander eiland gegaan. Daar hebben we wat gezwommen en gekanoed en op het strand liepen aapjes rond! Dat vond ik natuurlijk wel interressant en wilde ze van wat dichterbij gaan bekijken, stom natuurlijk want dan begeef ik me in hun territorium! dat vonden ze idd ook niet zo leuk en stormde opeens met zn allen op me af en omsingelde me. dat was best beangstigend want ze beten me ook in mn kuiten en er kwam net een vrij groot mannetje aanrennen, ik wist niet wat ik moest doen, gelukkig kwam er een parkopzichter aangerend die ze wegjaagden. Ik was niet gewond maar voelde me wel ontzettend dom, ik die toch wel iets van apen afweet en er ook graag in verder wil had moeten weten dat ik er niet zomaar in de buurt kan komen om ze te bestuderen, keb mn lesje dus wel weer geleerd! (looks ashamed).

Na dit avontuurtje zijn we naar ons hotel gevaren waar we die avond zouden overnachten. Van de buitenkant stelde 't niet veel voor maar 't waren mooie kamers. We hebben niet veel meer gedaan s'avonds, Judith was weer een beetje ziek aan het worden en ik was moe van de trekking en het roeien op zee. Dus we zijn lekker op tijd gaan slapen.

Vanmorgen zijn we weer vroeg met de boot weggegaan en ik heb onderweg nog even gekanoed door een tunneltje door wat ze de "hidden cave" noemden. Judith was nog steeds niet echt lekker en deed het rustig aan met haar boek 'Het' waar ze helemaal aan verslaafd is. Echt vervelend dat ze steeds maar weer verkouden wordt, zullen vast de rare bacilletjes zijn hier, gelukkig hebben ze op mij nog maar 1 keer vat gekregen. Hopelijk voelt ze zich snel weer beter want van dat lamlendige gevoel wordt je echt moe!
Tegen een uur of 11 kregen we al onze lunch (meer een second breakfast op dat tijdstip) en om 12 uur waren we weer terug in de haven. We zijn met hetzelfde busje weer terug gereden en hebben meteen de fotos op cd laten branden zodat ik ze bij dit bericht kan laten zien!

Ik ben weer lekker relaxed, geen opgefokt gevoel door de drukte van de stad, ik hoop dat ik dit gevoel nog even kan vasthouden. Het was iig een aangenaam weekendje.

Now back to work you guys ;P

Veel liefs Patricia!